Een halve eeuw huren bij Bo-Ex
Voor geen goud willen ze er weg. Want nergens zit je zo lekker luxe en ruim als in hun flat aan de Henriëttedreef. Truus, Alie, Té, Bruin en Jan wonen er bijna vijftig jaar.
Ze zitten met zijn vijven in de ruime woonkamer van Truus van der Wielen (78), die koffie serveert met gebak erbij. Gezellig, zo’n reünie, vinden ze. Allemaal zijn ze bewoners van het eerste uur. In 1970 trokken ze in de flat aan de Henriëttedreef in de wijk Overvecht. Naast Truus zijn dat Alie Knies (92), Té Reuvers (85), Bruin Bakker (85) en Jan Oude Griep (67). De dames gingen er ooit wonen met hun man en kinderen. Die kinderen zijn inmiddels het huis uit, de echtgenoten overleden. Jan kwam in de flat terecht met zijn vader, moeder, broer en zus. Na de dood van zijn ouders wilde hij er graag blijven. Lachend: "En van Truus mocht ik niet weg." Dat klopt, zegt Truus. "Ik vind het altijd vreselijk als er iemand gaat verhuizen."
198 gulden
"In het begin keken we uit op weilanden en bouwketen", vertelt Truus terwijl ze naar buiten wijst. "In de loop der jaren kwamen er steeds meer flats bij." Ze kwam in 1970 vanuit Nijmegen naar Utrecht omdat haar man een baan bij de politie kreeg. Het huurcontract van toen, keurig getypt met de typemachine op geschept papier, heeft ze nog bewaard. Het tekenen van de huurovereenkomst dient te geschieden door degene op wiens naam de woonvergunning is afgegeven, staat erop. Gehuwde vrouwen kunnen het kontrakt niet voor de man tekenen. "Ik was meteen dolblij met de flat. Die was lekker ruim en had een mooi uitzicht en moet je nagaan, in die tijd betaalden we maar 198 gulden huur per maand."
Truus van der Wielen, bewoner Henriëttedreef
"Ik was meteen dolblij met de flat. Die was lekker
ruim en had een mooi uitzicht en moet je nagaan,
in die tijd betaalden we maar 198 gulden huur per
maand."
Versierde hal
Samen praten ze over de afgelopen vijftig jaar. Lange tijd was er weinig verloop qua bewoners. Alie: "De eerste jaren kende ik iedereen in de flat. Truus en ik zaten samen in de bewonerscommissie. Dan gaven we buren een bloemetje als ze jarig of ziek waren." Truus maakte jarenlang de hal en het trappenhuis schoon. Gewoon, om een extra schone entree te hebben. Nog steeds versiert ze de hal met Pasen en kerst, met een kerstboom en paastakken. "De meeste buren vinden dat wel gezellig, geloof ik."
Pepermuntje
"Vroeger hadden we allemaal veel contact met elkaar", zegt Bruin. "Nu is dat minder, er wonen verschillende mensen die slecht Nederlands spreken. We groeten elkaar wel. De sfeer blijft goed." De wijk is helaas minder netjes geworden, vinden ze allemaal.
Winkelcentrum Overvecht, dat op een steenworp afstand ligt, verloedert. Ooit zaten er de chicste winkels van Utrecht. En op straat is er soms overlast van jeugd die lachgasballonnen laten slingeren. Alie: "Maar ja, dat hoort denk ik bij deze tijd." Hun kinderen speelden vroeger buiten op het grasveld, herinneren Alie en Bruin zich. Bruin: "Een van onze bewoners heette opa Bartje, zo genoemd
omdat zijn hond Bartje heette. Iedereen kende hem. Hij nam de kinderen vaak in de maling met een pepermuntje. Eerst liet hij het pepermuntje zien en als ze het dan wilden pakken, was het ineens verdwenen. Hij is alweer jaren geleden overleden.''
Alie Knies, bewoner Henriëttedreef
"De eerste jaren kende ik iedereen in de flat. Truus en ik zaten samen in
de bewonerscommissie. Dan gaven we buren een bloemetje als ze jarig of ziek waren."
Energieleverend
Alie en Jan, die naast elkaar wonen, zien elkaar regelmatig. "Sinds mijn man is overleden, doet Jan veel voor me", vertelt Alie. "Heel fijn." Jan doet de boodschappen voor Alie en haalt op vrijdag een visje. Ook gaan ze vlak voor kerst samen naar het tuincentrum om kerstinkopen te doen. Terwijl Truus witte wijn en sap inschenkt, vertelt Jan over de plannen van Bo-Ex om de flat energieleverend te maken. Hij zit in de renovatiecommissie en denkt mee over het groot onderhoud dat voor de deur staat. "Er zijn al zonnepanelen geplaatst. Als zeventig procent van de bewoners het ermee eens is, krijgen we binnenkort onder meer driedubbel glas, nieuwe verwarmingselementen en warmtepompen. Hopelijk wordt de energierekening dan lager." Ze zijn er allemaal blij mee. Té hoopt dat de renovatie niet te lang op zich laat wachten. "Gelukkig kunnen we in onze woning blijven terwijl ze verbouwen. En ik hoop dat ze dan ook het trappenhuis in een mooie kleur schilderen."
Gehecht aan de plek
Weg uit de flat? Ze dénken er alle vijf niet over. Bruin, die hier met haar man en vijf kinderen woonde: "Ik zit hier nog steeds fantastisch. Lekker luxe en ruim. Ik heb in mijn eentje een vijfkamerappartement." Net als Jan en andere alleenstaande bewoners kreeg Truus ooit een brief met de vraag of ze kleiner wilde gaan wonen. De ruime flats zijn namelijk heel geschikt voor grote gezinnen. "Er werd me een mooi huisje midden in het centrum aangeboden. Een prachtige plek maar ik heb het niet gedaan. Ik ben té gehecht aan mijn flat en deze groene wijk. Ze moeten me hier ooit uitdragen, denk ik."